Hier en daar valt een klap. Het publiek schreeuwt en klapt op een bezwerend ritme. Twintig minuten over 3 's nachts wordt dan eindelijk het geduld van honderdduizenden aanwezigen beloond. De eerste jongen die de Maagd bereikt, strikt een zwart lintje om haar draagbaar en is daarmee verzekerd van eeuwige roem in zijn dorp Almonte. In de kerk raken mensen overmand door emoties tot flauwvallen aan toe.
Ondertussen beweegt het beeld van de Maagd hortend en stotend gedragen door tientallen mannen richting de uitgang van de kerk en helt daarbij af en toe vervaarlijk door het geduw en getrek van de vele handen die het door hen zo aanbeden beeld even willen aanraken. Zodra de draagbaar buiten is, begint de Maagd aan de belangrijke processie door het dorp langs alle broederschappen.
Dit jaar was de processie vanwege het weer veel korter dan andere jaren. Tegen een uur of 10 op Pinkstermaandag keerde de Virgen del Rocio weer terug op haar plek in de kerk.
